okulun ikinci dönemi boyunca yani şubat'tan haziran'a kadar geçen süre içerisinde 75 kilodan 84 kiloya çıkmışım, çünkü yurttaki yemek saatlerini kaçırıyordum ve spora zamanım yoktu ancak yemeğe harcayabileceğim param mevcuttu. kilolu olmaktan nefret eden ve tlc'deki ağır yaşamlar fragmanını izleyemeyecek kadar şişman olmaktan (yani çirkin olmaktan, sevilmemekten) korkan biri olarak bu durumu değiştirmek istiyordum ve spora başladım. spora haftada en fazla 4 gün gidebiliyorum (haftada 5 gün açık) ve çok yiyorum. dışarıdan yemek söylemeyi azaltsam da tamamen bırakmadım, en fazla haftada bir cips yiyorum ve geri kalan her günde çikolatalı bir şeyler yemeyi ihmal etmiyorum. kafeinsiz ayakta duramıyorum, sürekli yorgunum, hiç mutlu hissetmiyorum. annem ve erkek arkadaşı sanki her gece içmiyorlarmış gibi sürekli "çok yedin, çok yiyorsun, kilo aldın" diyorlar iyiliğimi düşündükleri için :))))) en son "sen saldın her şeyi, tüm gün internettesin, hiç bir şey yapmıyorsun" temalı bir konuşma geçti, hatırlamak midemi bulandırıyor. annem "benimle hiç konuşmuyorsun" diyor sürekli. aşırı çalıştığı ve yorgun olduğu için çok tahammülsüz ve beni anlayamıyor. 3 - 4 sene sonra antidepresansız ilk ayım. annemle konuşmak istemiyorum çünkü sürekli aynı şeyleri söylüyor, "güçlü olacaksın, bunlar bahane değil, ben yemem bunları"... kimseyle konuşmak istemiyorum, evde yalnız kalmak istiyorum. libidom tavan yaptı. kendim başka olmak üzere kimseye katlanamıyorum. yüksek lisansa kabul edilebilmek için almanca ve ielts çalışmam lazım ama yapmıyorum. kendimi hiçbir şekilde geliştirmiyorum, bazen kitap okuyorum gerçi.
bütün bunları da yardım istediğim için yazıyorum, beni okuyan 3 kişiden biri anlar belki.
hiç hayatınızı değiştirmenizin elinizde olduğu, ama zaaflarınızdan vazgeçemediğiniz oldu mu? aciz misiniz? mal mısınız? ben malım.
Lütfen kendini sev Niki. Bunu ögrenebilirsin. Kendin icin bunu yapmak zorundasin. Mal da degilsin aciz de bazen biraz zaman alir sadece kalkmak ama önemli olan eninde sonunda kalkmatir. Hic kimse sevmese bile sen kendini sevmelisin. Kendini sevmeyeni baskalari d sevmiyor amaseveni herkes seviyor. Cünkü kendi seven baskalarini da sevmeyi Biliyor. Öf karisik oldu ama yapabilirsin.
YanıtlaSililkokuldan beri ben kendimle savaş veriyorum. başkalarının takdirini toplamak ve sevgisini kazanmak benim için önemliydi ve kafamda hep daha iyi bir "ben" vardı ama ona hiçbir zaman ulaşamadım. okul zamanı hem okuyup hem çalıştığım için bunlara kafa yoracak zamanım olmadı ama yazın bir güzel hortladılar. negatif insanların haklı olarak sevilmediğinin farkındayım. belki de benim sorunum bir mucize beklemek. terapiye devam edebildiğim kadar edeceğim. bir de almanya'da yüksek lisansa başvuracağım onun da stresi var. teşekkürler yorumun için. çok zor ama çalışıyorum.
SilNikki! Kendine gel.
YanıtlaSilBak ben senin bloğun olduğunu bile bilmiyordum! 5 dakika önce öğrendim hem de nasıl: seni takip eden ve düşünen biri bana "nikki'nin bloğunu okudum lütfen ona birşeyler yaz" dediği için! Yoksa yıllardır yazıyormuşsun ve ben bilmiyordum!
Kendine gel. Annen ya da sevgilisi senin hayatının merkezi değil. Şurada birkaç sene en fazla onlara dayanacaksın, sonunda herkes kendi hayatını kuruyor bir şekilde.
Senin hedeflerin belli, bir şekilde yurtdışına atmak kendini çünkü evet Türkiye'de öyle bir kültür var ki, sarışın, 45 kilo, 170 boy falan gibi fiziksel özelliklere şakşak tam tersine yuh. Ben ki son derece normal halimle orada yaşarken "şişmanım" krizleri yaşardım, kültür bu malesef, senin annen gibi benim ananem ki dünyada en sevdiğim ve asla toz konduramadığım insandır bilirsin, o bile beni eleştirirdi az ye dizlerini kapa otururken, ya bu onların kültürü, dan diye söylenince eğitim sanabiliyorlar. Senin kafan başka türlü çalışıyor sen satır aralarını görüp anlam çıkarıyorsun. Bırak.
Bak bu yazıyı özelden yollayabilirdim istemedim. Saklayacak şeyim yok, senin de yok. Hayat zor ama bir şekilde yolunu bulmak zorundasın. Bu senin elinde. Ha ben yapabiliyor muyum, hayır, çoğu zaman motivasyonum yerde hele konu Almanca çalışmaksa, çoğu zaman itelemeler, kendime sinirlenmek, acımak, nefret etmek.. Neden? Çünkü entelektüel insan düşünen insan irdeliyor, mutlu olamıyor. Ama hedef mutlu olmak değil! Bunu düşün, mutlu olmaya neden bu kadar takılıyoruz ki? Mutsuzsan mutsuzsun kardeşim, kime ne ama bir şekilde "yaşamda yerini bulmak" zorundasın çünkü 1 tek şansın var. Salla tüm dinsel öğretileri, hepimiz biliyoruz, kumdan az değerin şu hayatta ama kum tanesi bile olsan, görevini yapacaksın, bu da hayatını yapabildiğin en iyi şekilde geçirmek ve insiyatifi eline almak. Tamam mı..
Blog yaz, mızmızlan, kendine ailene sisteme küfret ama otur ve hayatını planla, kendin ol, küfrettiklerinden üstün ol.
Hadi bakim ;) kalk marş marş.
Antidepresanı kim kesti, sen mi dr mu? Kademeli kesildi değil mi? Vücuduna zaman ver biraz.. 6 ayda anca düzelir etkileri.
Silantidepresanı doktor 2 günde bir - 3 günde bir - haftada bir olarak bitecek şekilde kademeli kesti, kesen doktora da devam edemiyorum ama bugün devlet hastanesinde psikoloğa sevkedildim :D yazın evde yapacak çok bir şeyim yoktu ben de çok kafaya taktım, aslında sadece o yani. yan etkiler de HALA devam ediyor aşırı sinir bozucu en küçük olumsuzlukta ağlayabiliyorum :D almanca kursunda ilk kayıtta allahım bu kadar parayı nereden bulacağız biz diye ağlamıştım (kur başına 1100 tl ve gitmek istediğim 3 okuldan biri B2 istiyor), ikinci kura kayıtta ilk kurun parası yatmadan 1 ay okumuşum diye ağladım gerizekalı sekteterler arkamdan sie immer weint diyo hiç utanma bacım türkçe söyle ikisini de anlıyorum ben kjfkf günlük hayat koşuşturmasında çok belli olmuyo ama dev bir stres topuyum , çok ağır geliyor bana herşey ve daha asıl işlemleri yapmadık bile kfhgjkjgkg
Silbu arada çok güzel yazmışsın yaaa iyi ki biri haber vermiş koş bu delirdi diye fkgjkdfj 💖💖💖💖💖bunları duymaya ihtiyacım vardı
SilZaaflara, nefis denen şeye yenilmemek çok zor nikkicim, ama imkansız değil be!o zaafları alt edip sabredip dişini sıkıp başardığındaki mutluluk bambaşka oluyor. Sınav nedir be gülüm, hele Almanca!!! Sen gidince aynı sınıfta aynı dersi alacağın Alman delikanlılarını düşün, motive ol :p bir de anne babalar gerçekten çok gerzek olabiliyorlar. Yani sırf yaşça büyük diye cahil olmadığı anlamına gelmiyor. Kendi hayatının içine sçmış olabilir, ama sen o değilsin. Sen müthiş bi potansiyelsin, enerjisin. Tüm gücünü en başta onun gibi olmamaya çalışarak, hedeflerine ulaşmak için çalışarak harcamalısın. Bak10 yıl çok çabuk geçecek. bundan 10 yıl sonra hiç hayalini bile kurmadığın şeyler yaşamış olacaksın o potansiyeli yönlendirirsen. Ben üniversitedeyken ennn büyük hayalim her gün belediye otobüsüyle geçtiğim gölün üzerindeki köprüden arabamla, müziğim ve camım açık şarkı söyleyerek geçmekti. Bunu yaptım, bunun üzerine dünyada hiç hayal bile etmediğim yerlere gittim, insanlarla tanıştım. Yani senin hayatın yolun potansiyelin farklı, kendi yoluna bak.
YanıtlaSil